February Gimik

Guys, if you're not doing anything on Saturday, a colleague of mine is selling tickets to a post valentine street party concert featuring manila bands Pedicab, Taken by Cars, Gaijin, The Digeos and TeamManila at Sa'Less Bar located at Sales Street.

Ticket costs Php 250.00 per pax only with one free beer!

For information and ticker reservation, you can contact Adela Papica on her facebook account or through this mobile number: (0922) 836-8597.

Free Coke Day

Today is free coke day! It's not too late yet! Line up now!

Check out the nearest location for a free coke. Simply click on the image below for a larger view.

(updated) Sendong: donations and concert for a cause

This photo is not mine and was taken from the internet.

This photo is not mine and was taken from the internet.

I'm sure majority of us heard the heartbreaking stories after the typhoon Sendong hit Cagayan de Oro and Iligan last weekend.

It's now time to lend a hand and share our blessings as Filipinos.

If your goods are ready to be sent, you can send them for free through Air 21. Don't forget to mark your donations of clothes, food and water with "for CDO / Iligan victims".

Region 10 will take care in the distribution of the goods that you are willing to share. Rest assured that the victims will receive everything we send to them.

Please help. Happiness will be unimaginable when you help.

---- The same with Air 21, LBC will not charge any freight fee when you send donations for CDO / Iligan victims.

---- Also, a colleague, Adela, is inviting everyone to join them this Friday, December 23, 2011, to a concert. The concert will feature different bands and proceeds will be given to the typhoon Sendong victims. For more info click on this link ---> Sa'less Diner and Moozika

Philippine Holidays for 2012

Hey friends! If you're planning on taking vacations for the year 2012, check out the Philippine holiday list via Our Awesome Planet.

Watch out for these holidays:

• January
• January 1 (Sunday) - New Year's Day
• January 23 (Monday) - Chinese New Year
• February
• February 25 (Saturday) - Edsa Revolution Anniversary
• April - possible 5 days long weekend from April 5 to 9.
• April 5 (Thursday) - Maundy Thursday
• April 6 (Friday) - Good Friday
• April 8 (Saturday) - Easter Sunday
• April 9 (Monday) - Araw ng Kagitingan
• May - possible 4 days long weekend from April 28 to May 1.
• May 1 (Tuesday) - Labor Day
• June - possible 4 days long weekend from June 9 to 12.
• June 12 (Tuesday) - Philippine Independence Day
• August - possible 4 days long weekend from August 18 to 21 and 3 days long weekend from August 25 to 27.
• August 19 (Sunday) - Eid'l Fitr
• August 21 (Tuesday) - Ninoy Aquino Day
• August 27 (Last Monday of August) - National Heroes' Day
• October - possible 3 days long weekend (depending on proclamation) from October 26 to 28.
• October 26 (Friday) - Eidul Adha
• November - possible 4 days long weekend from November 1 to 4 and 3 days long weekend from November 30 to December 2 .
• November 1 (Thursday) - All Saint's Day
• November 30 (Friday) - Bonifacio Day
• December - possible 4 days long weekend from December 22 to 25 and December 29 to January 1.
• December 25 (Tuesday) - Christmas
• December 30 (Sunday) - Rizal Day
• December 31 (Monday) - Last day of the year

Don't forget to plan your vacations ahead, you'll never know when a piso fares will show up.

By the way, thanks Our Awesome Plant.

Good Punch

Visitors will now be able to experience the Davao Punch, a non-alcoholic drink (combined guava, calamnsi and pomelo) created by a chef from CACS Davao, as they set foot in the Davao Airport.

Come and visit Davao from August 11 to 31 and experience the new taste of the Davao Punch.

Zubiri resigns

Miguel Zubiri resigned from the senate after the admission from the Ampatuan's of the massive cheating in Maguindanao last election (ARMM).

Here is a transcript of Miguel Zubiri's resignation speech this afternoon (courtesy of GMA News):

HONOR AND INTEGRITY
By Senator Juan Miguel F. Zubiri 

Speech Delivered on the Senate Plenary
3 August 2011

Mr. President, My Distinguished Colleagues in this August Chamber, Mga Minamahal kong Kababayan:

On several occasions, I rose in this August Chamber, in defense of the environment and other issues affecting our country and our countrymen.

Today, I rise on a personal privilege in defense of my and my family’s honor, integrity and dignity.

And I address this speech to reach our people to whom I owe my present position.

Nais kong marating ang lahat ng ating mga kababayan sa sandaling ito sapagkat sa kanila nagmula o nanggaling ang katungkulan ko bilang isang Senador ng ating bansa.

In the May 2007 elections, I was elected and duly proclaimed as Senator of the Republic with more than 11 million votes. My proclamation was affirmed by the Supreme Court without prejudice to filing any case with the Senate Electoral Tribunal.

This chamber and our people may take judicial notice that my proclamation was assailed through the filing of an election protest before the Senate Electoral Tribunal (SET) alleging fraud and irregularities in some areas covered by the Autonomous Region in Muslim Mindanao.

It was his right to do so just as the law and the rules on election gave me all the rights to file a counter protest in areas where I also believe I was also a victim of similar circumstances which also affected the actual number of votes I obtained in the said election.

Since the said election was conducted manually, and as experience will tell us, the manual count and re-appreciation of the millions of manually prepared ballots from the various protested and counter protested precincts would take a long process and time to be resolved. And that is the reason why, since 2007 up to the present, the revision and the recounting of the manually prepared ballots are still proceeding at the Senate Electoral Tribunal.

While the esteemed protestant claimed that he had recovered substantial number of votes from the areas he protested, the records of the Senate Electoral Tribunal will also reveal that an equally substantial number of votes were recovered in my favor in the areas which I counter protested.

And as a result, the Senate Electoral Tribunal, in its July and August 2010 Resolutions, directed the completion of the 100% revision of all the ballots from the precincts I contested.

While my counter-protest is still pending before the Senate Electoral Tribunal and the revision and recounting of the ballots are going on smoothly to find out the truth on the parties’ allegations, a number of highly suspect “personalities" suddenly cropped up recently, claiming that they were allegedly “witnesses" to the alleged frauds and irregularities during the 2007 elections.

Armed merely with their vocal chords and without any supporting documents to prove their allegations, these alleged witnesses are now shouting out loud and, as if with full orchestration, that my election was marred with irregularities.

My rival took advantage of this political situation. He and his supporters are now asking for my resignation as a duly elected Senator, despite the pendency of his election protest at the Senate Electoral Tribunal.

My political detractors began calling me ugly names and dragging the name of my family in entirety.

In other words, Mr. President, the trial by publicity has begun. The trial at the Senate Electoral Tribunal where this issue could have been properly ventilated and resolved has been practically set aside.

SA HARAP NG DIYOS AT SA HARAP NG TAO AY NAIS KONG PAGTIBAYIN NA HINDI AKO NANDAYA AT WALA AKONG KINAUSAP UPANG MANDAYA PARA SA AKIN SA HALALAN. Ang lahat ng akusasyon laban sa akin ay pawang walang katotohanan. 

I DID NOT CHEAT NOR ASK ANYONE TO CHEAT FOR ME AND MY FAMILY. WE WOULD NEVER TOLERATE ANY FORM OF ELECTORAL FRAUD.

In my family’s almost thirty (30) years of public service in Bukidnon, not once has our name been dragged in any election controversy, not once has an election protest ever been filed against us. This you can ask the people of Bukidnon.

I am not the only one who feels the hurt because of the personal attacks against me and my family. I could feel how my wife has had sleepless nights, my father, my mother, who has undergone two (2) major brain operations and is now constantly suffering physically and emotionally, together with my siblings who have been hurt and affected by such unfounded and baseless accusations.

Kung ako lamang ang naka-darama ng masasakit na batikos at akusasyon, ay maaring makayanan ko pang dalhin.

Ngunit sa sandaling nakikita ko ang aking asawa, ang aking nagmamahal na magulang, at ang aking mga kapatid, kaibigan at mga kapanalig…damang dama ko rin ang kanilang pagdaramdam. Ang hapdi at pait na kanilang dinaranas dahilan sa mga walang basehang paratang laban sa aking pagkatao at bilang isang halal na Senador.

Mahal ko ang aking tungkulin bilang isang Senador at isang lingkod bayan o public servant. Ito ang dahilan kung bakit sa loob ng mahigit sa apat na taon kong paglilingkod dito sa Senado, ay aking maipagma-malaki ang mga nagawa ko upang tumbasan ang tiwala at pagkakataong ibinigay ng taong bayan sa akin upang ako ay makapag-lingkod sa ating bansa.

Isang paglilingkod na aking maipagma-malaki na walang bahid dungis. Hindi ako umabuso o nagpayaman sa aking katungkulan. Hindi ako nagkaroon ng maraming bodyguard o “back up" o gumamit ng anumang ‘wang wang’ kahit noong ako ay Kongresista pa lamang. Sa madaling salita, hindi pa man sinabi ng Pangulong Aquino ang sikat na salitang “Walang Wang-Wang"- iyan ay bahagi na ng aking panuntunan bilang isang lingkod bayan sa ating bansa. 

Mr. President, modesty aside and without being too repetitive, let me cite our legislative accomplishment in the last four years. In the 14th Congress, the Senate had passed 651 laws, of which around 90 are of national significance and 561 laws of local application. It was a record breaking performance for the Senate, surpassing the record of the chamber in the last three or four Congresses combined, especially in passing local bills which our colleagues in the House of Representatives had long been clamoring for.

The Senate did that in the 14th Congress under the able leadership of the incumbent Senate President who was also the Senate President then and more importantly with the support and active participation of our colleagues in the 14th Congress. 

Of those laws of national significance, this representation has sponsored, principally authored, co-sponsored and/or authored around 32 laws. Some of which are the:

1. RA 9520 – Philippine Cooperative Code of 2008 (Sponsor and Author)

2. RA 9513 – Renewable Energy Act of 2008 (Co-Sponsor and Author)

3. RA 10068 – Organic Agriculture Act of 2010 (Sponsor and Author)

4. RA 9679 – Home Development Mutual Fund Act of 2009 (Principal Author and Co-sponsor)

5. RA 9653 – Rent Control Act of 2009 (Principal Author and Co-sponsor)

6. RA 9507 – Socialized and Low-Cost Housing Loan Condonation Act (Sponsor and Author)

7. RA 9997 – the National Commission on Muslim Filipinos Act of 2009 (Sponsor and Author)

8. RA 9996 – the Mindanao Development Authority Act of 2010 (Principal Author and Co-sponsor) 

9. RA 9904 – the Magna Carta for Homeowners and Homeowners’ Associations (Sponsor and Author)

10. RA 9903 – Condonation of Penalties on Delinquent Social Security Contributions (Principal Author and Co-sponsor) 

11. RA 9507 – the Socialized and Low-Cost Housing Loan Condonation Program (Sponsor and Author) 

12. RA 9850 – Declaring Arnis as the National Martial Art and Sport (Sponsor and Author)

13. RA 10121 – Philippine Disaster Risk Management Act (Co-sponsor and Author)

14. RA 10143 – Establishing the Philippine Tax Academy (Sponsor)

15. RA 10026 – Granting Income tax Exemption to Local Water Districts (Co-Sponsor and Co-Author)

16. RA 10072 – New Charter of the Philippine Red Cross (Co-sponsor and Author)

17. RA 10073 – New Charter of the Girl Scouts of the Philippines (Author)

18. RA 9645 – Declaring July 27 of Every Year as Araw ng Iglesia Ni Cristo and as Special Working Holiday (Co-sponsor and Author) 

19. RA 9849 – Declaring Eidul Adha as a National Holiday (Co-sponsor and Author)

20. RA 10023 – Free Patents Act (Author)

21. RA 9851 – International Humanitarian Law (Author)

22. RA 9500 – UP Charter Amendments (Author)

23. RA 10122 – Strengthening the Literacy Coordinating Council (Co-sponsor)

24. RA 9505 – Personal Equity and Retirement Account (PERA) Act of 2008 (Author)

25. RA 9504 – Individual Income Tax Rate Exemption Law (Author)

26. RA 9502 – Cheaper Medicines Act (Author)

As Majority Leader then, to expedite the passage of pending local bills, I willingly took the cudgels for some of our colleagues, who were chairpersons of the concerned committees, whenever they requested me to sponsor or defend in the plenary their committee reports as some of them were on official business or had other pressing commitments. 

That had resulted in the passage into laws of around 560 local bills. 

To improve the quality of tertiary education, we passed 20 laws creating new state universities namely:

1. RA 10085 – North Luzon Philippines State College in Candon, Ilocos Sur

2. RA 9998 – Surigao Del Sur State University in Surigao del Sur

3. RA 9966 – Sultan Kudarat State University in Tacurong City, Sultan Kudarat

4. RA 9860 – Bicol University – Gubat Campus in Gubat, Sorsogon

5. RA 9854 – Caraga State University in Butuan City

6. RA 9852 – Jose Rizal Memorial State University in Dapitan City, Zamboanga Del Norte

7. RA 9832 – Don Honorio Ventura Technological State University in Bacolor, Pampanga

8. RA 9798 – Pangasinan Technological Institute in Pangasinan

9. RA 9744 – Cebu Technological University in Cebu City

10. RA 9747 – Occidental Mindoro State College in San Jose, Occidental Mindoro

11. RA 9746 – University of Antique in Sibalom, Antique

12. RA 9722 – Central Visayas State University in Tagbilaran City, Bohol

13. RA 9721 – Romblon State University in Odiongan, Romblon

14. RA 9720 – Ifugao State University in Lamut, Ifugao

15. RA 9719 – Tiburcio Tancinco State University in Calbayog City, Western Samar

16. RA 9718 – Naval State University in Naval, Biliran

17. RA 9717 – Central Bicol State University in Pili, Camarines Sur

18. RA 9647 – Philippine Normal University as the National Center for Teacher Education

19. RA 9519 – Mindanao University of Science and Technology in Cagayan De Oro City, Misamis Oriental

20. RA 9500 – University of the Philippines as the National University

We also created or converted 407 national high schools all over the country with the end in view of improving the quality of education in the secondary level and providing enough teachers and classroom equipment.

In order to improve the delivery of health services to the poor in several provinces, we passed 6 laws which established new hospitals or increased the bed capacity of existing hospitals.

To de-clog the local courts and further improve the administration and dispensation of justice, we created 30 additional branches of Regional Trial Courts and Metropolitan Trial Courts.

We also declared 2 new Protected Areas which would help in the protection and conservation of the environment and biodiversity. To enhance the delivery of services and infrastructure in the countryside, we passed 75 laws converting local roads into national roads and the creation of new engineering districts. We also converted 3 new cities but there was no question as to their qualifications as we observed the requirements provided in the Local Government Code.

Of these local laws, around 400 had been sponsored and/or co-sponsored and some were even authored by this representation. 

In this 15th Congress, we continued to advocate for the environment and the cooperative sector. As Chairman of the Environment and Natural Resources Committee, we have finalized the Committee Report on the National Land Use Act after long and tedious committee hearings and technical working group meetings, as well as the Committee Report on the Forest Protection and Sustainable Management Act. We are now ready to route these reports for signature of the members of the Committee. We had also conducted several investigations on alleged violations of our environmental laws and degradation of the environment such as the FPIC leak in Makati which has resulted in the filing of SB No. 2788 or the Oil and Gas Pipeline Regulation Bill, and the hearing on illegal poaching of coral and marine resources, which resulted to the issuance of warrant of arrests to the perpetrators. 

In relation to this representation’s advocacy in improving the delivery and quality of health services for all Filipinos, I had also filed SB No. 58 which amends the PhilHealth law for a mandatory universal healthcare coverage for all Filipinos. I understand that a consolidated bill is now under floor deliberations. 

In relation to the delivery of social services and essential infrastructure projects to our constituencies, ang aking Priority Development Assistance Fund at iba pang inisyatiba sa nakaraang apat na taon ay inilaan po natin sa aking programang “Isang Bayan, Isang Proyekto" o “Every Town One Project" program.

At present we had allocated projects to seventy three (73) out of the (80) provinces in the country resulting to a ninety one percent 91% coverage and this is distributed to 83 out of the 135 cities and 871 of the 1,497 municipalities as beneficiaries or recipients of the “ Isang Bayan Isang Proyekto" ni Migz Zubiri. 

In some regions, in the Visayas and Mindanao we have allocated projects to all their cities and municipalities, at nagsimula na rin kami ngayon sa mga bayan at lalawigan ng Luzon.

Sa pangkalahatan ang mga proyekto pong ito ay nagnanais na mapagkalooban ng mga basic infrastructure, serbisyong pangkalusugan, mga sasakyan at equipment para sa pagsasaayos ng peace and order at livelihood assistance sa mga nabanggit na lugar upang magresulta sa pag-angat ng kalidad ng pamumuhay.

Specifically, these projects are:

1. Construction of multi-purpose buildings, barangay halls, day care centers, public markets, covered courts and core shelters, a total of 846 projects;

2. Construction or school buildings, classrooms, local libraries and repair of school buildings, a total of 250 projects;

3. Construction of health centers and provision of mobile hospitals, total of 39 projects;

4. Provision of multi cabs as barangay patrols or service vehicles, ambulances, dump trucks, patrol cars, and fire trucks – total of 101 projects;

5. Construction of farm-to-market roads, bridges and water systems – total of 92 projects; and

6. Livelihood assistance to cooperatives – 6 projects.

Lahat ng ito, sa paniniwala ng inyong likod na ma-empower ang mga LGU’s, ay direktang binigay at inimpliment ng mga local government units.

On top of these Mr. President, we also infused funds for the following projects:

1. construction of the Rural Economic Development and Renewable Energy Center (REDREC) at UP Los Baños (P28.5M) to further advance the research and studies for the development of renewable energy;

2. construction of a Pediatric Ward Building at the Vicente Sotto Memorial Medical Center in Cebu (P30M);

3. construction of Dormitory at UP Tacloban Campus (P10M);

4. construction of a Cancer Center at the Cotabato City Hospital (P15M);

5. construction of a New Hospital building and Pediatric Ward at the Bukidnon Provincial Hospital (P25M); and

6. construction and repair of classrooms and school buildings at the Mindanao State University. 

Sa Metro Manila naman po, nagsagawa tayo ng mga social services programs and projects lalung-lalu na sa mga depressed communities at mga biktima ng mga kalamidad. 

We had conducted a total of 32 medical and dental missions, outreach programs to fire victims, relief operations to flood and calamity victims, nutrition and feeding programs, and distribution of sports equipment, particularly in Metro Manila, which benefitted around 9,600 families and another 22,100 individuals.

We had also provided scholarships and educational assistance to hundreds of college students. 

Add to these projects our medical and financial assistance to indigent individuals and families which benefitted a total of 9,769 patients and individuals nationwide. 

Mr. President, I beg the indulgence of our colleagues for romanticizing the past. I just wanted to emphasize that in the last four years, this representation had participated and contributed in the best way I could, and labored diligently and persistently in the legislative mill resulting to my PERFECT ATTENDANCE in Congress since 1998 as a legislator.

I fulfilled my job responsibly with honesty, integrity and dignity, and I could proudly look in the eyes of every Filipino who put me in this position, that the trust and confidence they had given me were not put to naught. 

Ngunit ang lahat ng ito, ang lahat ng aking ginawa at nais pa sanang gawin para sa ating taong bayan ay hindi ko na makakayanan pang gampanan. 

Lubha na akong nasaktan, kasama ang sakit at hapding nadarama ng aking pamilya. At dahil dito, ang aking tungkulin bilang isang Senador ay lubha nang nadaramay at para bang nawawalang saysay.

I would be doing an injustice to my fellowmen and to this great and honored Institution if I continue working half-heartedly and without full concentration and devotion.

For this reason, I have directed my lawyers to make proper and immediate representation before the Senate Electoral Tribunal and convey my actuations today, with the end in view of expediting the proceedings and with the prayer that the Tribunal come up with a decision at the soonest possible time. 

And in this August Chamber, without admitting any fault and with my vehement denial of the alleged electoral fraud hurled against me, I am submitting my RESIGNATION as a duly elected Senator of the Republic of the Philippines in the election for which I am FALSELY accused without mercy and compassion.

I am resigning, not because I am exhausted from the demands of my calling as a legislator. Hindi po ako napagod sa paglilingkod sa inyo.

I am resigning, not because I wish to evade the decision of the Senate Electoral Tribunal. Handa ko pong tanggapin ang anumang hatol mula sa nasabing hukuman.

Rather, I am resigning because of these unfounded accusations against me and these issues has systematically divided our nation and has casted doubts in our electoral system which has affected not only myself, this Institution but the public as well.

And as a legislator, who is being referred to in the Senate as “Your Honor", I believe that my honor is something that should never be subject to taint.

NO AMOUNT OF POWER, POSITION OR WEALTH IS WORTH SACRIFICING ONE’S HONOR AND INTEGRITY.

Sa bandang huli, ang legasiya ng isang tao ay hindi nasusukat kung gaano kataas ang posisyon ang kanyang narating o ang dami ng kanyang yaman na naipon, kungdi ito ay nasusukat sa kanyang pagpanatiling malinis at walang bahid dungis ang kanyang sariling dignidad at integridad.

The life of a public servant is, to say the least, hardly rosy and sweet. For we, as public officers, are always subject to public scrutiny.

I have always taken it upon myself, not to give-in to intrigues against my person and honor – to always keep on maintaining my focus on performing my duties well.

All these, I rehearsed. I was prepared. I was conditioned. During the past few days, however, God reminded me that no matter how much I insist on exclusively carrying the burden of my oath and duties, the truth is that I have a family that suffers with me together with the Senate as an Institution, whether I like it or not.

I have seen and felt the suffering of my family, and from the burrows of my conscience, I could not allow this to happen, let alone be tolerated.

They do not deserve to suffer the consequences of my position.

After all, I am a husband first before a Senator; and I am a father first before a legislator.

I believe that membership in the Senate and serving our people is the highest form of service that a citizen could give back to his country.

Having said this, I, thus, express my honest gratitude to the people and to the Senate and the secretariat and my staff for allowing me to experience the magnanimity of public service through my duties as a Senator.

My highest respect always remains in this Institution and to the men and women who serve it.

My career in this August Chamber had been a fabled journey that is certainly not wanting of memories. However, as much as I wish to remain in the service of my country, I will not do so, at the expense of my honor and integrity.

My Alma Mater’s, the University of the Philippines, dictum of “HONOR AND EXCELLENCE" is a principle that I have upheld and imbibed in all of my daily undertakings.

I now go to live in happiness and peace with my family. I will leave the Senate with my head held up high, knowing that despite all endeavors that came my way, I was able to survive and perform, and I did so with the support of those who believed in me and my advocacies.

But let me just emphasize to my detractors, as I paraphrase a quote from General Douglas Macarthur that: I am not actually retreating; I am merely advancing in another direction.

And as I now pronounce my joining the civil society, it is my humble prayer that this Institution allow me to RESIGN WITH HONOR AND DIGNITY.

Marami pong Salamat. Pagpalain tayo ng Poong Maykapal…lalong lalo na ang ating Bansa at ang ating mga Kababayan.

 

(updated) PNoy's 2nd SONA

For those who missed President Noy's State of the Nation Address, here is what it contained: (taken from GMA News)

The following is the full text of President Benigno Aquino III's second State of the Nation Address (SONA) delivered Monday, July 25, 2011, at the Batasan Pambansa Complex in Quezon City (from www.gov.ph)

Senate President Juan Ponce Enrile; Speaker Feliciano Belmonte; Bise Presidente Jejomar Binay; mga dating Pangulong Fidel Valdez Ramos at Joseph Ejercito Estrada; Chief Justice Renato Corona at ang ating mga kagalang-galang na mahistrado ng Korte Suprema; mga kagalang-galang na kasapi ng diplomatic corps; mga butihing miyembro ng Kamara de Representante at ng Senado; mga Local Government officials; mga miyembro ng ating Gabinete; mga unipormadong kasapi ng militar at kapulisan; mga kapwa ko nagseserbisyo sa taumbayan;

At sa mga minamahal kong kababayan, ang aking butihing mga boss:

Humarap po ako sa inyo noong aking inagurasyon at sinabing: Walang wang-wang sa ating administrasyon. At ngayon, patuloy nating itinitigil ito. Naging hudyat at sagisag po ito ng pagbabago, hindi lamang sa kalsada, kundi pati na rin sa kaisipan sa lipunan.

Sa matagal na panahon, naging simbolo ng pang-aabuso ang wang-wang. Dati, kung makapag-counterflow ang mga opisyal ng pamahalaan, para bang oras lang nila ang mahalaga. Imbes na maglingkod-bayan, para bang sila ang naging hari ng bayan. Kung maka-asta ang kanilang mga padrino’t alipores, akala mo’y kung sinong maharlika kung humawi ng kalsada; walang pakialam sa mga napipilitang tumabi at napag-iiwanan. Ang mga dapat naglilingkod ang siya pang nang-aapi. Ang panlalamang matapos mangakong maglingkod—iyan po ang utak wang-wang.

Wala silang karapatang gawin ito. Ayon sa batas, tanging ang Presidente, Bise Presidente, Senate President, House Speaker, Chief Justice, at pulis, bumbero, at ambulansya lang ang awtorisadong gumamit ng wangwang para sa kanilang mga opisyal na lakad. Kung sa trapiko nga ay di masunod ang batas, paano pa kaya sa mga bagay na mas malaki ang makukuha, tulad ng sa mga proyektong pinopondohan ng kaban ng bayan?

Kayo po ba gusto ninyong makulong ang lahat ng tiwali? Ako rin. Gusto ba ninyong matanggal ang wang-wang, hindi lamang sa kalsada, kundi sa kaisipang nagdulot ng baluktot na sistema na pagkatagal-tagal na nating pinagtiisan? Ako rin. Gusto po ba ninyong mabigyan ng patas na pagkakataon ang lahat na umasenso? Ako rin.

Narito po ang halimbawa ng resulta ng ating kampanya kontra wang-wang sa sistema. Nitong taong ito, taumbayan na mismo ang nagsabi, nabawasan ang nagugutom sa kanila. Mula 20.5% na self-rated hunger noong Marso, bumaba na ito sa 15.1% nitong Hunyo, katumbas ng isang milyong pamilyang Pilipinong nagugutom dati, pero ngayon ay nakakakain na nang tama kada araw.

Sa larangan po ng negosyo, sino ba ang nag-akalang pitong ulit nating malalampasan ang all-time-high ng stock market? Ang dating 4,000 index na inaakalang hindi maaabot, o kung maabot man ay pansamantala lang, ngayon, pangkaraniwan nang hinihigitan.

Kung dati napako na ang bansa sa mababang credit ratings, itinaas ng Moody’s, Standard and Poors, Fitch, at Japan Credit Ratings Agency ang ating ranking, bilang pagkilala sa ating tamang paggugol ng pondo at sa malikhain nating pananalapi. Ang mataas na credit rating, magpapababa ng interes sa perang inuutang natin. Kumpara sa unang apat na buwan ng nakaraang taon, mas malaki po ng 23 billion pesos ang natipid nating interest payments mula Enero hanggang Abril ng 2011. Maaari na po nitong sagutin ang dalawang milyon at tatlongdaan libong benepisyaryo ng CCT hanggang sa katapusan ng 2011.

Paalala ko lang po, sa siyam at kalahating taon bago tayo maitalaga sa puwesto, iisang beses lang tayong nakatikim ng ratings upgrade, at anim na beses pang na-downgrade ng iba’t ibang ratings agency. Sa isang taon pa lang po natin, apat na beses na tayong nabigyan ng upgrade. Alam naman po natin na hindi madaling ma-upgrade sa panahon ngayon. Itong mga ratings agency, nabatikos na mali raw ang payo bago magkakrisis sa Amerika, kaya ngayon ay mas makunat na sila sa pagbibigay ng magandang ratings, at nakikita nga natin ito sa sunud-sunod na pag-downgrade sa ibang bansa. Pero tayo po, inupgrade pa nila. Sang-ayon silang lahat: gumanda at lalo pang gaganda ang ekonomiya ng Pilipinas. Isang hakbang na lang po, aabot na tayo sa investment grade, at wala pong tigil ang ating economic team upang tuluyan na tayong makaarangkada.

At may mabubuting balita pa pong parating. Dahil wala nang wang-wang sa DOE, muling nabuhay ang kumpiyansa ng mga namumuhunan sa ating energy sector. Patunay dito ang isandaan at apatnapung kumpanya na nakahandang tumaya sa eksplorasyon at pagpapalakas ng ating oil at natural gas resources. Sa huling energy contracting round noong 2006, tatlumpu’t lima lang po ang nakilahok. Nitong Biyernes lamang po, nilagdaan na ang panibagong kasunduan para sa isang bagong power plant sa Luzon grid upang pagdating ng 2014, may mas mura at mas maaasahang pagmumulan ng enerhiya ang bansa.

May kumpiyansa, may pag-asa, at tinutupad po natin ang ating mga pangako. Naaalala ko nga po ang babaeng nakausap ko nang ako’y unang nagha-house-to house campaign. Ang kaniyang hinaing: “Miski sino naman ang manalo, pare-pareho lang ang kahihinatnan. Mahirap ako noong sila ay nangangampanya; mahirap ako habang nakaupo sila, at mahirap pa rin ako pag nagretiro na sila." Sa madaling salita, ang hinaing po ng marami, “Walang pakialam ang mga pinuno namin kahapon, wala silang pakialam ngayon. Bukas, wala pa rin silang pakialam."

Di po ba’t may katuwiran naman siya sa pagsasabi nito, dahil sa pagwawang-wang sa mga ahensya ng gobyerno? Wang-wang po ang pagbili ng helicopter sa presyong brand new, pero iyon pala ay gamit na gamit na. Wang-wang ang milyun-milyong pabuya na tinanggap ng mga opisyal ng GOCC, tulad ng sa Philippine National Construction Corporation, gayong hindi naman sila nakapaghandog ng disenteng serbisyo, at ibinaon pa sa utang ang kanilang mga ahensya. Bago sila bumaba sa puwesto, dalawandaan, tatlumpu’t dalawang milyong piso po ang inomento ng dating pamunuan ng PNCC sa kanilang sarili. 2007 pa lang po, wala na silang prangkisa; lahat ng kikitain, dapat diretso na sa pambansang gobyerno. Hindi na nga nag-abot ng kita, sinamantala pa ang puwesto. Ang bonus nila mula 2005 hanggang 2009, dinoble pa nila sa unang anim na buwan ng 2010. Ibinaon na nga po nila sa bilyun-bilyong pisong utang ang kanilang tanggapan, nasikmura pa nilang magbigay ng midnight bonus sa sarili.

Para po pigilan ang pagwang-wang sa kaban ng bayan, sinuyod at sinuri natin ang mga programa. Dalawang magkasunod na taon na po nating ipinatutupad ang zero-based budgeting, na nagsisilbing kalasag sa walang-saysay na paggastos.

Sa Laguna Lake po, magtatanggal nga ng 12 million cubic meters sa dredging, pero pagkatapos ng tatlong taon, garantisado naman itong babalik. 18.7 billion pesos ang magiging utang natin para lang maglaro ng putik. Hindi pa bayad ang utang, nag-expire na ang pakinabang. Pinigilan po natin iyan. Ang food-for-school program na bara-bara lang ang paghahanap ng benepisyaryo, at iba pang inisyatibang pinondohan ngunit walang pinatunguhan—binura na natin sa budget upang ang pera namang nalibre, ay mailaan sa mga proyektong totoong may silbi.

Ang budget po ang pinakamalinaw na pagsasabuhay ng ating tuwid na landas. Ang aking pahiwatig sa lahat ng gusto pang ilihis tayo rito: Kung mang-aagrabyado ka lang ng mahirap, huwag ka nang magtangka. Kung sarili mo lang ang papayamanin mo, huwag ka nang magtangka. Kung hindi iyan para sa Pilipino, huwag ka nang magtangka.

Sana masabi na natin na tapos na ang utak wang-wang, pero nakikita po natin ang latak ng ganitong kaisipan na pilit bumubulahaw sa aliwalas ng ating biyahe sa tuwid na landas.

Mukhang marami rin po kasi ang nagwawang-wang sa pribadong sektor. Ayon sa BIR, mayroon tayong halos 1.7 million na self-employed at professional tax payers gaya ng mga abogado, doktor, negosyante na nagbayad lamang, sa suma total, ng 9.8 billion pesos noong 2010. 5,783 pesos lang ang ibinayad na income tax ng bawat isa sa kanila—ang ibig sabihin, kung totoo po ito, ang kabuuang kita nila ay umaabot lang ng 8,500 pesos lamang kada buwan. Mababa pa sa minimum wage. Naman.

Nakikita naman po ninyong napupunta na sa tama ang buwis ninyo, kaya wala na pong dahilan upang iwasan natin ang pagbabayad. Nananawagan po ako sa inyo: Hindi lang po gobyerno, kundi kapwa natin Pilipino ang pinagkakaitan sa hindi pagbabayad ng tamang buwis.

Pinananagot at pananagutin po natin ang wang-wang saanmang sulok ng gobyerno. Ang masakit, hanggang sa mga araw pong ito, may sumusubok pa ring makalusot. Mayroon nga pong isang distrito sa Region 4B, may proyektong gagastusan ng 300 million pesos. Kaso hanggang 50 million pesos lang ang puwedeng aprubahan ng district engineer.

Kaya naisip nilang ichop-chop ang proyekto para di lumampas sa 50 million pesos ang halaga, at di na umabot sa regional at central office ang mga papeles. Kani-kaniyang diskarte, kani-kaniyang kaharian ang nadatnan nating situwasyon sa DPWH. Sinubukan nilang ipagpatuloy ang nakasanayan na nila. Kadalasan, dahil sa lump-sum na pagbibigay ng pondo, wala nang tanung-tanong kung ano ang plano at detalye ng proyekto. Miski yata bahay ng gagamba ang ipapatayo, bibigyan ng pondo, basta may padrino.

Hindi ito pinalusot ni Secretary Babes Singson. Tinanggal na niya sa puwesto ang district engineer. Pinigilan din po ang pag-award ng proyektong ito para busisiin kung ano pang magic ang nangyari. Masusi na ring iniimbestigahan lahat ng nagkuntsabahan. Ang mga kontratistang mapatunayang nakipagsabwatan para mag-tongpats sa mga proyekto, ibablack-list natin.

Tingnan nga po ninyo ang idinulot na perhuwisyo ng pagwawang-wang sa sistema: Tuloy ang pagdusa ng mamamayang dapat nakikinabang na sa proyekto ng bayan.

Hindi lang po iyan sa region 4B nadiskubre. Ngunit natigil na po ito dahil hindi na padrino kundi tamang proseso ang naghahari sa DPWH. Hindi na puwedeng walang work program; kailangang magpakita ng pinag-isipang plano para hindi magkasalungat ang pagsasagawa ng mga proyekto. Malinis at hayag na ang bidding, at pantay na ang pagkakataon sa pagpasok ng mga kontratista.

Sa sistemang pinaiiral ngayon sa DPWH, nakatipid na tayo ng dalawa’t kalahating bilyong piso, at umaasa tayo na aabot pa sa anim hanggang pitong bilyong piso ang matitipid sa taon na ito. Ang pinakamahalaga po, nakakaasa na tayo sa mga kalsadang matino, hindi ‘yung maambunan lang ay lulundo o mabibiyak agad. Paniwala natin dati, imposibleng maitama ng DPWH ang sistema nila. Hindi lang po ito posible; sa unang taon pa lamang, ginagawa na natin ito.

Kahit po sa mga bukirin, may mga nagwawang-wang din. Bago tayo maupo noong 2010, nag-angkat ang bansa ng 2.3 million metric tons ng bigas. 1.3 million metric tons lamang ang kailangan nating angkatin, ngunit pinasobrahan pa nila ito ng isang milyon. Dahil nga sobra-sobra ang inangkat, kinailangan pa nating gumastos muli sa mga bodegang pagtatambakan lang naman ng barko-barkong bigas.

Ilang taon bang walang saysay na pinasobrahan ang bigas na inaangkat? Dahil dito, umiral ang pag-iisip na habambuhay na tayong aangkat ng bigas. Ang akala ng marami, wala na talaga tayong magagawa.

Ngunit sa loob lamang ng isang taon, pinatunayan nating mali sila. Ngayon, ang dating 1.3 million metric tons na kakulangan natin sa bigas, halos nangalahati na; 660,000 metric tons na lang po ang kailangan nating angkatin. Kahit dagdagan pa natin iyan ng panangga laban sa sakuna at gawing 860,000 metric tons—na ginagawa na nga po natin—mas mababa pa rin ito sa tinatayang taunang kakulangan na 1.3 million metric tons.

At hindi po buwenas lang ang nangyaring pag-angat ng ating rice productivity. Bunga po ito ng matinong pamamalakad: ng paggamit ng maiinam na klase ng binhi, at masusi at epektibong paggastos para sa irigasyon. Nito nga pong nakaraang taon, labing-isang libo, animnaraan at labing-isang bagong ektarya ng bukirin ang napatubigan natin. Dagdag pa iyan sa halos dalawandaan at labindalawang libong ektarya na nakumpuni o nabigyang muli ng irigasyon matapos ang panahon ng pagkakatiwangwang. Ang resulta: umangat ng 15.6% ang inani nating palay noong nakaraang taon.

Ang gusto nating mangyari: Una, hindi tayo aangkat ng hindi kailangan, para lang punan ang bulsa ng mga gustong magsariling-diskarte ng kita sa agrikultura. Ikalawa: Ayaw na nating umasa sa pag-angkat; ang isasaing ni Juan dela Cruz, dito ipupunla, dito aanihin, dito bibilhin.

Balikan din po natin ang dinatnang kalagayan ng ating mga kawal at kapulisan. Labingtatlong libong piso po ang karaniwang suweldo ng isang PO1 sa Metro Manila. Apat na libong piso daw rito ang napupunta sa upa ng bahay. Tila tama nga po na isang-katlo ng kanilang sahod diretso na sa upa. Isang-katlo pa nito, para naman sa pagkain. At ang natitirang isang-katlo, para sa kuryente, tubig, pamasahe, pampaaral sa anak, gamot sakaling may magkasakit, at iba pa. Maganda na nga po kung tumabla ang kita niya sa gastusin. Kapag naman kinapos, malamang sa five-six po sila lalapit. At kapag nagpatung-patong ang interes ng utang nila, makatanggi kaya sila sa tuksong dumelihensya?

Kaya ang ipinangako nating pabahay nitong Pebrero, ngayong Hulyo ay tinutupad na. Nakapag-abot na po tayo ng apat na libong Certificate of Entitlement to Lot Allocation sa magigiting nating kawal at pulis. Bahagi pa lang po ito ng target nating kabuuang dalawampu’t isang libo at walong daang bahay sa pagtatapos ng taong ito. Ang dating apatnalibong ibinabayad para sa upa kada buwan, ngayon, dalawandaang piso na lang, para pa sa bahay na pagmamay-ari talaga nila. Ang dating nalalagas na halaga na pambayad sa buwanang renta, maaari nang igugol para sa ibang gastusin.

Mayroon pa raw pong mahigit isang libong bahay na natitira, kaya po sa mga pulis at sundalo nating di pa nakakapagpasa ng papeles, last call na po para sa batch na ito. Pero huwag po kayong mag-alala, sa susunod na taon, lalawak pa ang ating pabahay, at hindi lang pulis at kawal sa Luzon ang makikinabang. Inihahanda na ng NHA ang lupang patatayuan sa Visayas at Mindanao, para sa susunod na taon, makapagpatayo na tayo ng mga bahay doon. Sa ating mga kawani ng Bureau of Jail Management and Penology at Bureau of Fire Protection, may good news po ako: kasama na po kayo rito.

Kung seguridad na rin lang po ang ating pag-uusapan, di ba’t karugtong din nito ang ating pambansang dangal? Dati, hindi man lang natin makuhang pumalag tuwing may sisindak sa atin sa loob mismo ng ating bakuran. Malinaw ang pahiwatig natin ngayon sa buong mundo: Ang sa Pilipinas ay sa Pilipinas; kapag tumapak ka sa Recto Bank, para ka na ring tumapak sa Recto Avenue.

Tama nga po kaya ang kuwento tungkol sa isang stand-off noong araw? Tinapatan daw ang mga marino natin ng kanyon. Ang ginawa nila, pumutol ng puno ng niyog, pininturahan ito ng itim, saka itinutok sa kalaban. Tapos na po ang panahong iyan. Parating na ang mga capability upgrade at modernization ng mga kagamitan ng ating Sandatahang Lakas. Literal na pong naglalakbay sa karagatan papunta rito ang kauna-unahan nating Hamilton Class Cutter, isang mas modernong barko na magagamit natin para mabantayan ang ating mga baybayin. Maaari pa po tayong makakuha ng mga barkong tulad nito. Idadagdag iyan sa kukunin na nating mga helicopter, patrol craft, at sandata na bultong bibilhin ng AFP, PNP, at DOJ upang makakuha ng malaking diskuwento. Lahat po ito, makakamtan sa matinong pamamahala; mabibili sa tamang presyo, nang walang kailangang ipadulas kung kani-kanino.

Wala tayong balak mang-away, pero kailangan ding mabatid ng mundo na handa tayong ipagtanggol ang atin. Pinag-aaralan na rin po natin ang pag-angat ng kaso sa West Philippine Sea sa International Tribunal for the Law of the Sea, upang masigurong sa mga susunod na pagkakataon ay hinahon at pagtitimpi ang maghahari tuwing may alitan sa teritoryo.

Alam ko pong magbubunga ang pag-aarugang ipinapamalas natin sa mga lingkod-bayan na nakatutok sa ating seguridad. Mantakin po ninyo: sa unang anim na buwan ng 2010, umabot sa isanlibo at sampung (1,010) kotse at motorsiklo ang nanakaw. Ikumpara po natin iyan sa apatnaraan at animnapung (460) kotse at motorsiklong nanakaw mula Enero hanggang Hunyo ng taong ito. Ang laki po ng naibawas. Malas ko lang po siguro na ‘yung isa o dalawang kaso ng carnapping ang nai-heheadline, at hindi ang pagbawas sa mga insidente nito o ang mas mataas na porsyento ng mga nanakaw na kotse na naibalik sa may-ari.

Isa pa pong halimbawa ng pagbabagong tinatamasa natin: Mayo ng 2003 nang lagdaan ang Anti-Trafficking in Persons Act, pero dahil hindi sineryoso ng estado ang pagpapatupad nito, dalawampu’t siyam na indibiduwal lamang ang nahatulan sa loob ng pitong taon. Nalagpasan na po natin iyan, dahil umabot na sa tatlumpu’t isang human traffickers ang nahatulan sa ating administrasyon. Ito na po siguro ang sinasabing “sea change" ni Secretary of State Hillary Clinton ng Amerika. Dahil dito, natanggal na tayo sa Tier 2 Watchlist ng Trafficking in Persons Report nila. Kung hindi tayo natanggal sa watchlist na ito, siguradong napurnada pa ang mga grant na maaari nating makuha mula sa Millenium Challenge Corporation at iba pa.

Dumako po tayo sa trabaho. Dagdag-trabaho ang unang panata natin sa Pilipino. Ang 8% na unemployment rate noong Abril ng nakaraang taon, naibaba na sa 7.2% nitong Abril ng 2011. Tandaan po natin: moving target ang nasa hanay ng ating unemployed, dahil taun-taon ay may mga bagong graduate na naghahanap ng trabaho. Nito nga pong huling taon, nadagdag pa sa bilang nila ang libu-libong hawi boys, tagasabit ng banderitas, at iba pang mga Pilipinong kumuha ng pansamantalang kabuhayan mula sa eleksyon. Ang resulta po natin: Isang milyon at apatnaraang libong trabahong nalikha nitong nakaraang taon.

Dati, nakapako sa pangingibang-bansa ang ambisyon ng mga Pilipino. Ngayon, may pagpipilian na siyang trabaho, at hangga’t tinatapatan niya ng sipag at determinasyon ang kanyang pangangarap, tiyak na maaabot niya ito.

Malaki pa po ang puwedeng madagdag sa trabahong nalilikha sa ating bansa. Ayon pa lang po sa website nating Philjobnet, may limampung libong trabahong hindi napupunan kada buwan dahil hindi tugma ang kailangan ng mga kumpanya sa kakayahan at kaalaman ng mga naghahanap ng trabaho. Hindi po natin hahayaang masayang ang pagkakataong ito; ngayon pa lang, nagtatagpo na ang kaisipan ng DOLE, CHED, TESDA, at DEPED upang tugunan ang isyu ng job mismatch. Susuriin ang mga curriculum para maituon sa mga industriyang naghahanap ng empleyado, at gagabayan ang mga estudyante sa pagpili ng mga kursong hitik sa bakanteng trabaho.

Ngunit aanhin naman po natin ang mga numerong naghuhudyat ng pag-asenso ng iilan, kung marami pa rin ang napag-iiwanan? Ang unang hakbang: tinukoy natin ang totoong nangangailangan; namuhunan tayo sa pinakamahalaga nating yaman: ang taumbayan. Sa dalawang milyong pamilyang rehistrado sa ating Pantawid Pamilyang Pilipino Program, isang milyon at animnaraang libo na ang nakakatanggap ng benepisyo nito. Sa pagpapakitang-gilas ni Secretary Dinky Soliman, tinatayang may mahigit isandaang libong pamilya ang naiaahon natin mula sa kahirapan kada buwan. Kaya naman mataas ang aking kumpiyansang makukumpleto ang 1.3 million na dagdag na pamilya, mula sa kabuuang 2.3 milyong pamilyang target na benepisyaryo ng CCT bago matapos ang taong ito. At sa compliance rate nito na hindi bababa sa 92%, milyun-milyon na rin po ang inang regular na nagpapacheck-up sa mga health center, ang mga sanggol na napabakunahan, at ang mga batang hindi hinahayaan sa labas ng paaralan.

Simula pa lang po ito, at sa ganitong kalinaw na mga resulta, umaasa ako sa suporta ng bawat Pilipino, lalo na ng lehislatura, sa mungkahi nating salinan pa ng pondo ang Pantawid Pamilyang Pilipino Program. Inaasam po natin na bago matapos ang 2012, tatlong milyong pamilya na ang mabibigyan ng puhunan para sa kanilang kinabukasan.

Binibigyan natin ang mga maralitang pamilyang ito ng pagkakataong makaahon sa buhay, dahil ang pag-asenso nila ay pag-angat rin ng buong bansa. Sino ang tatangkilik sa mga produkto at serbisyo ng mga negosyante, kung isang kahig, isang tuka naman ang mamimili? Kapag may amang kumakapit sa patalim para may kainin ang kanyang pamilya, at siya ay nagnakaw o nangholdap, sino ba ang puwedeng mabiktima ng krimen kundi tayo rin? Kung ang mga kababayan natin ay walang maayos na pagkain o tahanan, mahina ang kalusugan at may malubhang karamdaman, hindi ba’t tayo rin ang nasa peligrong mahawa sa kanilang kapansanan?

Naglalatag po tayo ng pagbabago upang mas mapatibay ang pundasyon ng maaliwalas na bukas para sa lahat. Halimbawa, sa kalusugan: Di ba’t kapansin-pansin ang pagtaas ng bilang ng mga benepisyaryo ng PhilHealth tuwing maghahalalan? Ngayon, sa pamamagitan ng National Household Targeting System for Poverty Reduction (NHTS-PR), tiniyak natin na ang limang milyon at dalawandaang libong pamilyang Pilipino na nakikinabang sa PhilHealth ay ang talagang mga nangangailangan nito. Malawakang pag-unlad at pag-asenso ng lahat: Iyan po ang panata natin. Walang maiiwan sa tuwid na landas.

Tumungo naman po tayo sa ARMM. Ang dating sistema: Nagbabatuhan lang ng huwad na utang ng loob ang mga baluktot na kandidato. Kapag pambansang halalan, malaya ang nakaupo sa ARMM na imane-obra ang makinarya sa kaniyang rehiyon para matiyak na bokya ang boto ng mga hindi kaalyado. Kapag naman eleksyon sa ARMM at maniningil na ng utang si Mayor o Governor, ang administrasyon naman ang magpapatakbo ng makinarya para manalo ang kanilang kandidato.

Ayon nga po sa naungkat ng COA, sa opisina ng regional governor ng ARMM, mula Enero 2008 hanggang Setyembre 2009, walumpung porsyento ng mga disbursement ang napunta sa mga cash advance na wala namang maayos na paliwanag. Kung hindi nawala ang pondong ito, nakatapos na sana ang isang batang tumawid sa ghost bridge, para pumasok sa ghost school, kung saan tuturuan siya ng ghost teacher. Walang humpay na paghihirap, at walang pag-asa ng pag-asenso.

Gusto nating maranasan ng ARMM ang benepisyo ng tamang pamamahala. Kaya ang solusyon: synchronization. Dahil dito, kailangan nilang tumutok sa kani-kanilang mga kampanya; magiging mas patas ang labanan, at lalabnaw ang command votes. Salamat sa Kongreso at naipasa na ang batas na magsasabay ng halalan sa ARMM sa halalang pambansa.

At bakit po postponement ang kailangan? Sa kagustuhang makabalik sa puwesto, nakahanda ang ilan na ulitin ang nakagawian para manalo. Isipin na lang po ninyo kung pumayag tayo sa kagustuhan ng mga kontra, at itinuloy natin ang eleksyon. Wala po silang ibang gagawin sa loob ng dalawang taon kundi paghandaan ang susunod na halalan at isiksik ang kalokohan nila sa mas maigsing panahon. Habang nananatili sa pwesto ang mga utak wang-wang na opisyal, naiiwan namang nakalubog sa kumunoy ng kawalang-pagasa ang taumbayan.

Wala akong duda sa kahihinatnan ng mga repormang inilatag natin. Hindi po tayo nagbubukambibig lang; may kongkretong resulta ang ating mga paninindigan. Kapag sinabi nating tuwid na daan, may katapat itong kalsada sa Barangay Bagumbayan sa Sta. Maria, Laguna. Kapag sinabi nating malinis na pamamahala, may dadaloy na malinis na tubig sa mga liblib na lugar gaya ng nasa Barangay Poblacion, sa Ferrol, Romblon. Kapag sinabi nating liwanag ng pagbabago, titiyakin nating may liwanag na tatanglaw sa mga pamayanang dati ay nangangapa sa aandap-andap na gasera, gaya ng ginawa natin sa Barangay San Marcos, sa Bunawan, Agusan del Sur. Ganito na ang nangyayari sa marami pang ibang lugar; pinipilit nating ito rin ang mangyari sa kabuuan ng Pilipinas.

Nakatutok na po ang iba’t ibang ahensya ng gobyerno; nag-uugnayan at nagtutulungan sila upang maabot at mapabilis ang mga solusyon sa mga problemang kaytagal nang pinapasan ng bayan.

Di po ba’t may problema tayo sa baha, na alam naman nating dulot ng walang humpay at ilegal na pagputol ng mga puno? Ang dating solusyon: photo-op ng pagtatanim na ang tanging benepisyaryo ay nagpapapoging pulitiko. Nagtanim nga ng puno kontra-baha, pero hindi naman siniguro na mananatiling nakatayo ang mga ito pag-alis nila.

Isa sa mga solusyong pinag-aaralan ay ang gawing kapaki-pakinabang sa mga pamayanan ang pagbabantay ng puno. Bibigyan sila ng binhi ng kape at cacao para itanim at mamunga ng kabuhayan. Habang hinihintay ang ani, makakakuha sila ng stipend upang bantayan naman ang mga punong itinanim laban sa baha. Puwedeng maging benepisyaryo ng programang ito ang mga informal settlers, na ngayon ay nagkukumpulan sa siyudad. Mamumuhunan tayo sa taumbayan, habang namumuhunan din sa kalikasan.

Noon bang isang taon, inisip ninyo na kaya nating gawin ito? Sa ngayon, tinutupad na natin ang ating mga pangako. Bukas makalawa, katotohanan na ang lahat ng ito.

Marami pa pong malikhaing konsepto na inilalapit sa atin. May mosquito trap na pinapatay ang mga kiti-kiti ng lamok, na siguro naman po ay may kinalaman sa halos labing-apat na porsiyentong pagbaba ng insidente ng dengue; may hibla ng niyog na itatapon na sana, pero puwede palang murang solusyon sa mga daanang madaling mabitak; may landslide sensor na magbababala kung tumaas na ang panganib na gumuho ang lupa; may mga kagamitang magbibigay ng senyales kung malapit nang umapaw ang tubig sa mga ilog. Lahat po ito, gawa ng Pilipino.

Pinag-aaralan na rin po ng DOST at UP ang pagkakaroon ng monorail system, para tugunan ang problema sa pangmalawakang transportasyon. Sa malikhaing pag-iisip ng kapwa Pilipino, may pag-asa palang magtayo ng light rail system nang hindi hihigit sa 100 million pesos ang gagastusin kada kilometro. Sa matitipid na pondo, mas mahabang kilometro ng riles ang mailalatag at makaka-abot sa mga lugar na malayo sa sentro ng komersyo. Ang mga dating sumisiksik sa siyudad para maghanap ng trabaho, maaari nang tumira sa malayo, nang hindi pahirapan ang biyahe.

Uulitin ko po: ang mungkahing ito ay galing sa kapwa natin Pilipino, para sa Pilipinas. Naaalala po ba ninyo ang panahon kung kailan ni hindi man lang maabot ng mga pangarap natin ang ganitong mga proyekto? Ngayon, sinasabi ko sa inyo: pinapangarap natin ito, kaya natin ito, gagawin natin ito. Hindi ba tayo nagagalak, Pilipino tayong nabubuhay sa ganitong panahon?

Sa kabila ng lahat ng ito, huwag po sana nating lilimutin: masasayang lang ang lahat ng ating narating kung hindi tuluyang maiwawaksi ang kultura ng korupsyon na dinatnan natin.

Sa mga kapwa ko empleyado ng sambayanan, mula sa tuktok hanggang sa bawat sulok ng burukrasya: Di po ba’t napakarangal na ngayon ang magtrabaho sa gobyerno? Di po ba’t ngayon, sa halip na ikahiya, gusto mo pang isuot ang iyong ID kung sumasakay ka ng bus o jeep papasok sa iyong ahensya? Sasayangin po ba natin ang karangalang kaloob sa atin ng sambayanan?

Iyan din po ang aking panawagan sa ating Local Government Units. Kabilang po ako sa mga sumasang-ayon na kayo ang pinaka-nakakaalam sa pangangailangan ng taumbayan sa inyong mga lungsod at munisipyo. Makakaasa po ang ating mga LGU sa higit na kalayaan at kakayahan, kung makakaasa rin tayong gagamitin ito sa tuwid na paraan, at isasaalang-alang ang kapakanan ng buong sambayanan.

Halimbawa po, may ilang munisipyo na naisipang magbuwis sa mga transmission lines ng kuryente na dadaan sa kanilang mga pook. Magpapasok nga po ng kita sa kanilang lokal na kaban, pero kapalit nito, tataas din ang gastusin ng mas nakararaming Pilipino sa kuryente. Tiwala po akong kaya nating balansehin ang interes ng inyong mga nasasakupan sa interes ng sambayanan.

Kailangan pong manatiling magkatugma ang ating mga programa, dahil ang ikauunlad ng buong bansa ay manganganak din ng resulta sa inyong mga pook. Wakasan na po sana natin ang agendang nakatuon sa susunod na eleksyon lamang, at ang kaisipang isla-isla tayong maihihiwalay ang sariling pagsulong sa pag-unlad ng bansa.

Tayo-tayo rin po ang dapat magtulungan tungo sa kaunlaran. Malaki ang pasasalamat ko sa Kongreso sa pagpapasa ng mga batas ukol sa GOCC Governance, ARMM Synchronization, Lifeline Electricity Rates Extension, Joint Congressional Power Commission Extension, Children and Infants’ Mandatory Immunization, at Women Night Workers.

Noong isang taon nga po, nagpakitang-gilas ang Kongreso sa pagpasa ng budget bago matapos ang taon. Dahil dito, nasimulan agad ang mga proyekto at hindi na inabot ng tag-ulan. Bukas na bukas po, ihahain na namin sa lehislatura ang budget para sa susunod na taon. Umaasa po ako na muli kayong magpapakitang-gilas, upang tuluyan na nating mapitas ang bunga ng mga naitanim nating pagbabago.

Maganda na po ang ating nasimulan. Pero mahalaga pong maalala natin: simula pa lang ito. Marami pa tayong gagawin. Hayaan po ninyong ilatag ko sa Kongreso ang ilan sa mga batas na magpapaigting sa pagtupad ng ating panata sa bayan.

Layon nating bigyan ng kaukulang kompensasyon ang mga biktima ng Martial Law; ang pagkakaloob ng makatarungang pasahod at benepisyo para sa mga kasambahay; at ang pagpapatupad ng isang mas maayos na sistema ng pensyon para sa mga kawal. Sinusuportahan din natin ang pagpapalawak ng sakop ng scholarship na ipinagkakaloob ng DOST sa mahuhusay ngunit kapuspalad na mag-aaral; ang pagtataguyod ng pinaigting na pangkalahatang kalusugan; at ang pangangalaga sa ating kalikasan at sa mga pasilidad na titiyak sa kaligtasan ng mga mamamayan sa oras ng sakuna.

Kabilang din po sa ating agenda ang pagpapalakas ng BuCor, ng NBI, ng NEA, at ng PTV 4, upang sa halip na mapag-iwanan ng kaalaman at panahon, mas maayos nilang magagampanan ang kanilang pagbibigay-serbisyo sa publiko.

Hindi ko po nailagay ang lahat ng gustong magpasali ng kanilang adbokasiya dito sa SONA. Pero kumpleto po ang detalye sa budget at budget message. Sa mga interesado po, pakibasa na lang.

May mga nagsasabing pinepersonal ko raw ang paghahabol sa mga tiwali. Totoo po: Personal talaga sa akin ang paggawa ng tama, at ang pagpapanagot sa mga gumagawa ng mali—sino man sila. At hindi lamang dapat ako ang namemersonal sa usaping ito. Personal dapat ito sa ating lahat, dahil bawat Pilipino ay biktima nito.

Ang mali—gaano katagal man ito nanatili—ay mali pa rin. Hindi puwedeng “Oks lang, wala lang iyan." Kapag kinalimutan natin ang mga ito, mangyayari lang ulit ang mga kamalian ng nakaraan. Kung hindi magbabayad ang mga nagkasala, parang tayo na rin mismo ang nag-imbita sa mga nagbabalak gumawa ng masama na umulit muli.

Ang totoo nga po, marami pang kalokohan ang nahalungkat natin. Halimbawa, sa PAGCOR: kape. Isang bilyong piso po ang ginastos ng dating pamunuan ng ahensya para sa kape; sa isandaang piso na lang po kada tasa, lalabas na nakakonsumo sila ng sampung milyong tasa. Baka po kahit ngayong iba na ang pamunuan ng PAGCOR ay dilat na dilat pa rin ang mata ng mga uminom ng kapeng ito. Hanapin nga po natin sila, at matanong: nakakatulog pa po ba kayo?

Pagpasok ng bagong Ombudsman na si dating Supreme Court Justice Conchita Carpio-Morales, magkakaroon tayo ng tanod-bayan na hindi magiging tanod-bayad ng mga nagwawang-wang sa pamahalaan. Inaasahan ko nga po na sa taon na ito, masasampahan na ng kaso ang lahat ng nagkuntsabahan sa katiwalian, at naging sanhi ng situwasyong ating inabutan. Tapos na rin po ang panahon kung kailan nagsasampa ang gobyerno ng malalabnaw na kaso. Kapag tayo ang nagsampa, matibay ang ebidensya, malinaw ang testimonya, at siguradong walang lusot ang salarin.

Tutok tayo na ang pagkakamit ng ganap na katarungan ay hindi natatapos sa pagsasakdal kundi sa pagkukulong ng maysala. Buo ang kumpiyansa ko na tinutupad ng DOJ ang malaki nilang bahagi upang maipiit ang mga salarin, lalo na sa mga kaso ukol sa tax evasion, drug trafficking, human trafficking, smuggling, graft and corruption, at extrajudicial killings.

Wala pong tsamba: ang tapat at mabuting pamamahala ay nanganganak ng mabuti ring resulta. Isipin po ninyo: naipatupad natin ang mga ipinangakong serbisyo ng gobyerno, at nakapaglaan pa ng sapat na pondo para sa mga proyekto nang hindi kinailangang magtaas ng buwis.

Iyan naman po talaga ang plano: siguruhin na patas ang laban; itigil ang panlalamang ng mga makapangyarihan; at tiyakin na ang dating sistema kung saan nakikinabang ang iilan ay magiging bukal ng oportunidad para sa lahat.

Tinutuldukan na po natin ang wang-wang: sa kalsada, sa gobyerno, sa kalakhang lipunan. Ito po ang manganganak ng kumpiyansa na magdadala ng negosyo; ito rin ang sisiguro na ang pondo ng taumbayan ay mapupunta sa dapat nitong kalagyan: Imprastruktura na titiyak sa tuluyang pag-angat ng ekonomiya at pagmumulan ng trabaho, at serbisyong panlipunan na sisigurong walang mapag-iiwanan. Bubukas ang marami pang pintuang pangkabuhayan sa pamamagitan ng turismo; sisiguruhing hindi magugutom ang Pilipino sa pagpapalakas ng agrikultura. Ang mga dating kinakaligtaan, bibigyang-puhunan ang kinabukasan.

Magbubunsod ito ng siklo kung saan tiyak na may pupuno sa mga nalilikhang trabaho, at may mga konsumer na lalong magpapalago sa mga negosyo.

Batid ko po na hanggang ngayon ay may kakaunti pang nagrereklamo sa ating estilo ng pamamahala. Nakita po ninyo ang aming estilo, at ang kaakibat nitong resulta. Nakita po ninyo ang estilo nila, at kung saan tayo nito dinala. Sa mga taong bukas ang mata, maliwanag kung saan ang tama.

Ngayong tayo na ang nagtitimon sa gobyerno, malinaw ang direksyong tinatahak ng ating bayan. Isang bansa kung saan ang pagkakataon ay abot-kamay; kung saan ang mga nangangailangan ay sinasaklolohan; kung saan may saysay ang bawat patak ng pawis, bawat sandali ng pagtitiis, at bawat butil ng hinagpis na dinaanan natin. Kung may gawin kang mabuti, may babalik sa iyong mabuti. At kung may gawin kang masama, tiyak na mananagot ka.

Naaalala ko nga po ang isang ginang na lumapit sa akin noong kampanya; ang babala niya, “Noy, mag-iingat ka, marami kang kinakabangga."

Tama po ang sabi niya: Tao po akong may agam-agam din. Pero wala po akong alinlangang tumahak sa tuwid na daan: Buo ang loob ko dahil alam kong nasa likod ko kayo.

Salamat po sa mga pari at obispo na masinsinang nakikipagdiyalogo sa atin, katulad nina Cardinal Rosales at Vidal. Di naman po kami ganoong kalapit ni Cardinal Rosales, pero naniniwala akong ibinuhos niya ang lahat para mabawasan ang hindi pinagkakaunawaan ng gobyerno at simbahan. Sa paghahalal kay Archbishop Palma, tagapagtanggol ng karapatang pantao at kalikasan, lalo pong tumibay ang aking kumpiyansang ugnayan, at hindi bangayan, ang mabubuo sa pagitan ng estado at simbahan.

Salamat din po sa ating Gabinete, na walang kinikilalang panahon ng tulog o pahinga, maipatupad lang ang pambansang agenda. Special mention po ang PAGASA, na tunay na ngayong nagbibigay ng maaasahang babala.

At sa mga nasasagasaan po natin sa landas ng katapatan at integridad sa pamamahala, ito naman po ang aking masasabi: Pinili ninyo ang landas kung saan naaapi ang sambayanan. Pinili naman namin ang landas na ipagtanggol ang taumbayan. Nasa tama po kami; nasa mali kayo. Sa inyong magbabalik ng pang-aapi sa sambayan, hindi kayo magtatagumpay.

Sa lahat ng mga kasama natin sa tuwid na daan: Kayo ang lumikha ng pagkakataong baguhin ang dinatnan, at gawing mas maganda ang ipapamana natin sa susunod na salinlahi ng mga Pilipino. Kayo pong mga tsuper na pumapasada pa rin; kayong mga guro at estudyanteng pauwi pa lang mula sa klase; kayong patuloy ang paglikha ng mga obrang nagpapaalab sa apoy ng ating pagka-Pilipino; kayong mga pulis, sundalo, kaminero at bumbero; kayong mga marangal na nagtatrabaho, sa Pilipinas man, sa gitnang dagat, o sa ibang bansa; kayong mga tapat na kasama natin sa gobyerno, anumang probinsya o partido; kayong mga Pilipinong nakikinig sa akin ngayon—kayo po ang lumikha ng pagkakataong ito.

Lumikha po kayo ng gobyernong tunay na nagtatrabaho para sa inyo. May limang taon pa tayo para siguruhing hindi na tayo babalik sa dating kalagayan. Hindi tayo magpapadiskaril ngayong napakaganda na ng resulta ng ating sinimulan.

Kapag may nakita tayong butas sa sistema, huwag na po tayo magtangkang lumusot. Huwag na nating daanin sa pakiusap ang madadaan sa pagsisikap. Tama na ang unahan, tama na ang tulakan, tama na ang lamangan, dahil lahat naman po tayo ay makakarating sa minimithi nating kinabukasan.

Tapusin na po natin ang kultura ng negatibismo; iangat natin ang kapwa-Pilipino sa bawat pagkakataon. Bakit po ang iba, ang hilig maghanap ng kung anu-anong pangit sa ating bayan? At napakahirap—parang kasalanan—na magsabi ng maganda? Naalala pa po ba natin noong huling beses tayong pumuri sa kapwa Pilipino?

Itigil na po natin ang paghihilahan pababa. Ang dating industriya ng pintasan na hindi natin maitakwil, iwaksi na po natin. Tuldukan na po natin ang pagiging utak-alimango; puwede bang iangat naman natin ang magaganda nating nagawa?

Kung may nakita kang mabuti, huwag kang magdalawang-isip na purihin ito. Kapag nakita mo ang pulis sa kanto, nagtatrapik nang walang kapote sa ilalim ng ulan, lapitan mo siya at sabihing, “Salamat po."

Kung magkasakit ka at makita mo ang nars na nag-aruga sa iyo, sa halip na magserbisyo sa dayuhan kapalit ng mas malaking suweldo, sabihin mo, “Salamat po."

Bago ka umuwi galing eskuwela, lapitan mo ang guro mong piniling mamuhunan sa iyong kinabukasan kaysa unahin ang sariling ginhawa; sabihin mo, “Salamat po." Sa aking guro, Salamat po Ginang Escasa.

Kung makasalubong mo ang iyong kinatawan sa kalsadang dati ay lubak-lubak, at ngayon ay puwede nang daanan nang maaliwalas, lapitan mo siya at sabihing: “Salamat po."

Kaya po, sa sambayanang Pilipino, ang aking Boss na nagtimon sa atin tungo sa araw na ito: maraming, maraming salamat po sa pagbabagong tinatamasa natin ngayon.

Buhay na buhay na ang Pilipinas at ang Pilipino.

For those who wanted to watch the video, click on this link:

Video Link